Dom dla starców
Budynek wybudowano w roku 1900 kiedy to właściciel majątku w Golinie Wielkiej, Moritz Rohr ufundował dom dla starców wyznania mojżeszowego. W roku 1926 na parterze owego gmachu uruchomiono przytułek dla dzieci czterozmysłowych wyznania mojżeszowego. Inicjatorem była poseł na sejm RP, Róża Pomeranz Melzer ze Lwowa. Kierownikiem zakładu był Artur Lowenstein, a gospodynią jego żona, Ewa. Przytułek zapewniał dziatwie naukę przedmiotów podstawowych: pisania (dla dzieci niewidomych systemem Braille'a), czytania i rachunków, a także rysunków, muzyki itp. Placówkę dla dzieci zamknięto w listopadzie 1935 r. Dom dla starszyzny istnił do roku 1939.