Kościół parafialny pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa

Kościół jest murowany, neogotycki, wzniesiony w latach 1859-1860 dla ewangelików. Stoi na miejscu poprzedniego, drewnianego zboru z 1640 roku, który spłonął podczas wielkiego pożaru w roku 1857. Od 1945 swiątynię użytkują katolicy.

Ołtarze boczne pochodzą z kościoła w Gołaszynie. Pierwszy z nich wczesnobarokowy z ok. 1640 roku, architektoniczny z rzeźbami św. Wojciecha i Stanisława w uszach bocznych oraz św. Piotra i Pawła w zwieńczeniu. W polu środkowym obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Drugi z ołtarzy jest barokowy z I poł. XVIII wieku z rzeźbami aniołów oraz obrazem Michała Archanioła z ok. poł weiwku XIX w polu środkowym. Obraz Chrystusa Zmartwychwstałego z 1841r. z sygnaturą "Konig". Rzeźba Chrystusa Bolesnego (w. XVI). Kielichy wczesnobarokowe: 1. poł. w. XVII, 2. z 1 ćw. w. XVII, ze stopą gładką. Pacyfikat rokkokowy z 2 poł. w. XVIII. Relikwiarze: 1 w kształcie monstrancji, rokkokowy, 2 poł. w. XVIII. Drugi z 1809 w kształcie krzyża. Dwa lichtarze cynowe z 1669r., konwisarz Georg Heller. Kociołek miedziany na wodę, fundacji Wojciecha Berkmana proboszcza gołaszyńskiego (1679 r.).

Dzwon z roku 1760, z napisem Paul Seer ze Swarzędza przeniesiony również z kościoła w Gołaszynie. Obecnie pęknięty i nieczynny. (fotografia poniżej, pierwsza z lewej)